Zondag middag.
De zon schijnt (eindelijk) en het is heerlijk toeven op ons overdekte terras.
Mijn man en zoon zitten ergens net onder Groningen aan en op het water. Het surf seizoen is weer begonnen.
Afgelopen weken gingen snel… te snel.
Van de een op de andere dag was mijn vader ziek, zo ziek dat hij naar het ziekenhuis moest. Dan staat de boel even op z’n kop. Dagelijks even op bezoek en je gedachten zijn er niet bij. Toch gaat “alles” gewoon door.
Mijn zoon moet gewoon naar school, oh nee, het is vakantie. Mijn man moet gewoon naar zijn werkt, of toch een paar dagen bij huis. En ik… Ik loop mezelf voorbij om alles “gewoon” door te laten gaan.
Natuurlijk heb ik mijn huishouden, maar dat ligt op z’n gat. Afspraken die ik heb staan gaan wel door, maar er kan even niets meer bij.
En toen was het zondag middag…
Eindelijk lijkt het weer een beetje beter te gaan met mijn vader. Hij wordt goed in de gaten gehouden en begint weer geintjes te maken. Eindelijk is het mooi weer en kunnen we er een beetje van gaan genieten.
Eigenlijk heb ik nog heel veel dingen liggen die al af hadden moeten zijn of waar ik nodig aan zou moeten beginnen…
Ja, ik ben een echte uitsteller.
Altijd al geweest.
Niet alleen op momenten zoals dit, waarbij er in de buitenwereld van alles gebeurt waardoor ik mezelf het recht geef om uit te stellen, maar ook gewoon, omdat ik uitstel.
Uitstel is in dit geval echter geen afstel.
De plannen en taken die er liggen blijven weliswaar even liggen, maar worden echt wel gedaan.
Ik ben een uitsteller EN heb een stok achter de deur nodig.
Ik ben op mijn best als het eigenlijk (bijna) te laat is.
Vroeger op school al. Werkstukken werden de dag van te voren dan eindelijk gemaakt en proefwerken leren deed ik 5 voor 12. Het huishouden kan best even wachten, tot ik bezoek krijg, dan moet alles in 1 keer.
Weten hoe jij de dingen doet, wat jouw manier van werken is is van groot belang voor hoe jij je dag, week, maand en zelfs jaar indeelt. Toch is het niet heilig. Je bent nooit te oud om te leren. En verandering van spijs doet eten 😉
Voor onze kinderen geldt dit natuurlijk net zo.
Belangrijk is om er achter te komen hoe en wanneer ze op hun best zijn, daarnaast is het belangrijk om ze te leren dat niet alles altijd gaat zoals we het zouden willen. Dat we ons af en toe aan moeten passen aan de snelheid, de ideeën of de zin van een ander. En dat dat helemaal zo gek nog niet is, want hoe weten we wat onze manier is als we nog niet allen hebben geprobeerd?
Wanneer en hoe ben jij op je best?
(en heb je het al eens anders gedaan?)
Uitstel gedrag is niemand vreemd. We kennen het allemaal.
Als je het op een goede manier weet in te zetten (en nee, bij mij gaat het ook echt niet altijd goed) kom je ermee weg.
Helaas komt dit vaak niet ten goede op school of op het werk.
Kinderen moeten nog leren hoe en wanneer ze het beste leren en werken. Ze hebben daar goede (en foute) voorbeelden bij nodig. In de “leren leren trainingen” die ik aanbied komt dit altijd aan bod.