Als moeder van een puber (ja echt.. 13 jaar, groter dan ik ben en een nog grotere mond…) heb ik soms de neiging om te gaan klagen:
“Hij wil niets”
“Hij doet dingen die ik/wij niet willen”
“Hij luistert echt niet ”
“Het enige wat hij doet is hangen op de bank”
“Hij zit veel te veel achter allerlei beeldschermen”
Vanuit mijn praktijk zou ik dit echter toe moeten juichen!
Een uitgelezen kans om een mijn groei mindset en omdenken te oefenen. En oefenen is nodig…
Wij (mensen) zijn veelal gericht op datgeen wat fout gaat of is. Dat wordt ons ook “gevraagd” door de maatschappij. Als we dat namelijk zien, weten we wat we moeten maken.
Maar moeten het eigenlijk wel iets “maken”? Wat is er dan kapot?
in “Ouders” stond een tijd terug een artikel waarin juist gekeken werd naar alle dingen die goed en leuk zijn als je ouder bent van een puber. Een mooie manier van “Omdenken”
Waarom het leuk is ouder te zijn van een puber
- Je hebt minder te wassen; je kind trekt toch nooit schone kleren aan.
- Denk je dat je huis een rommel is? Eén blik in de kamer van je puber zet alles in perspectief.
- In het weekend kun je weer rustig je krantje lezen ’s ochtends; je kind slaapt minstens tot het middaguur uit.
- Geen lange, koude uren meer langs te lijn: ouders die aanmoedigen zijn super gênant. Onze plek wordt opgevuld door giechelende en gillende meisjes en/of jongens uit andere teams.
- Je muziekvoorkeuren worden eindelijk gewaardeerd door je kind; Michael Jackson doet het ook goed bij de huidige generatie.
- Nooit meer discussie met je partner over wie er mee moet naar de nieuwe Disneyfilm, maar samen met je kind legaal naar een 12+ film.
- Je kunt ongegeneerd uren in je joggingbroek op de bank hangen naast je kind. ‘Bonding’ heet dat.
- Je hoeft je geen zorgen meer te maken over ‘fashion faux pass’ dankzij je kritische puber. ‘Ga jij zo naar je werk? Dat kan echt niet!’
- Omdat pubers vaak eerst doen en dan pas nadenken zijn ze heel handig inzetbaar bij calamiteiten. Als je tas in het water valt, springen zij er achteraan!
- De tijd van een dieet volgen is voorbij: de chocola, chips en koekjes zijn toch altijd op.
- De enorme stemmingswisselingen van je kind houden je alert.
- Wil je gaan sporten of op stap? Geen gedoe met oppassen meer. Je kunt je puber rustig alleen laten.
- De onhandigheid waarmee je kind je met z’n groter wordende lijf een knuffel geeft, is té schattig (maar laat hem dit vooral niet horen!).
Mijn puber zit nu beneden op de bank, samen met zijn vader een film te kijken. Af en toe hoor ik wat geklets of gestoei. Een mooie manier van “bonding”. En ik? Ik heb tijd voor mij zelf, zonder dat ik bang hoef te zijn dat hij, net als toen hij nog klein was, zich niet kon vermaken of zich pijn zou doen.
Eigenlijk… ben ik best wel bij met mijn rol als moeder van een puberende zoon.