Nadat ik het spel COACHEE! heb mogen leren kennen tijdens de opleiding en mijn licentie hiervoor heb gehaald in januari heb ik de stap genomen om het aan te schaffen. Via social media heb ik een oproep geplaatst: Wie wil er COACHEE! met me spelen?
Al snel kwamen de eerste reacties. Mensen die nieuwsgierig waren naar wat het spel was, maar ook al een directe aanmelding van Annie, de moeder van een coachee (degene die gecoacht wordt). Afgelopen week heb ik het spel een eerste keer mogen spelen.
Buiten stormde het flink en na een hevige plensbui ging de bel.
Annie stond voor de deur. Snel naar binnen, voor we wegwaaien!
Onder het genot van een kopje thee kwam al snel de vraag: “Wat is dit COACHEE! eigenlijk voor een spel en waarom doe je dit?”
Het spel COACHEE! geeft mij de mogelijkheid om op een speelse manier, met heel veel verschillende werkvormen, vragen te stellen aan de coachee, zonder dat daarmee een heel ‘serieus’ gesprek ontstaan. Zeker voor kinderen kan dit een manier zijn om, ook al zijn ze verlegen, in gesprek te raken over het probleem dat ervaren wordt.
Het spel COACHEE staat voor:
Concrete en praktische werkwijze voor iedereen die op coachende wijze met kinderen werkt.
Ontwikkeld in de kindercoach-, opleidings- en onderwijspraktijk.
Afgestemd op de zorgvraag van het kind, de ouders en de begeleider.
Combinatie van diverse werkvormen.
Hoofd, hart en handen worden aangesproken.
Effectief hulpmiddel om het ontstane probleem naar de oplossende fase te begeleiden.
Eigen kwaliteiten en talenten van zowel het kind, als de ouders en de begeleider staan voorop.
(bron: kindercoachkasteel)
Na de uitleg van hoe en waarom, konden we het spel gaan spelen.
Als snel ontstond er een mooie gesprek, gestuurd door de vragen van het spel, waarbij Annie steeds weer naar zichzelf en haar omgeving mocht kijken opzoek naar haar kwaliteiten, hoe anderen naar haar keken en vooral, wat zij zelf dacht en deed.
Na een klein uurtje spelen, waren er drie vragen gespeeld. Vier steentjes waren er op het bord gelegd en de coachee was heel veel over zichzelf te weten gekomen.
“Drie vragen maar? Mag ik er niet nog eentje? Kunnen we niet nog even door?”
Het liefst had Annie nog een uur doorgespeeld!
Wat mooi om te zien dat je zo enthousiast kan worden door het spelen van een spel. En wat mooi dat je op een leuke, speelse manier zo met elkaar in gesprek kan raken en zoveel over jezelf kan leren.
Wie komt een volgende keer COACHEE! met mij spelen?